magda Fudali

Piękne:)

Wśród drewnianych zegarów Wiszących na czterech ścianach Rozrzuconych brudnych ciuchów do prania Słyszanego ,,tik tak'' z zegara W urojeniach umierania Smaku wspomnień w sercu Marzeniu o staniu na ślubnym kobiercu Gdy już szans nie ma, dawno w myślach zaginęły W urojeniach zabłądziły Irracjonalności od rzeczywistości nie odróżniły Wciąż dalej w obsesji błądziły Z lustra twarz śmierci się wydostaje Podchodzi do mnie patrzy w oczy i obok mnie staje ,,Tam jest lepiej nie ma irracjonalności'' cicho wyznaje Jej zimna twarz z szarymi oczyma i kolorowa sukienka Jej perfum lodowatych w powietrzu mgiełka Jej dłoń alabastrowa Jej piękne słowa,, tam nie ma irracjonalności'' Mówię-,,Ja pójdę z Tobą!'' Teraz gdy jestem w urojeniach, gdy nie jestem sobą Chodż- woła Słysząc te słowa Wstaję i za nią idę.