Karol Maścianica

Szesnastka z czwartego przez judasz Wygląda na pięć lat starszą. Wstrzymują oddech. Pod rękami już czuje ciało. Nabrzmiewa. Kołysze Się ze stopnia na stopień. Zdradzają ją tylko: Siniak na udzie po bitwie na poduszki Z młodszym bratem, strup po wspinaniu Na jabłoń i różowy telefon z klapką. Po zmroku Budzą mnie jej obcasy. Podbiegam do Okna i wyglądam jak marnotrawnego syna. Wsiada Do czerwonego golfa. Ręka na kolanie. Przykręca Kolczyk W języku. A mogła być moim motylkiem W gablocie. Szpilka jest już naostrzona.

Codziennie wieczorem obiecuję sobie, że ulepię jutro Krainę w kolorze twoich oczu. Potem szukam pulsu Na kołdrze. Oddycha. "Przyjedź już! Zaczęło się!" Jedno szybkie cięcie. To było takie zwierzęce. Ten zwierzęcy jęk. A myślałem, że w piekle śpiewa Się po niemiecku. W zamrażarce jedna na drugiej Leżały żyły ze skroni, szorstkie języki, bruzdy na Policzkach. I to głuche dudnienie. Tętent. Nauka dotyku. Meszek na czole. Miękka skroń. Spuchnięta. Niebo jest na końcówkach włosów. Szept. Przy odkurzaczu usypiała najszybciej. Wkładam kosmyk za uszy. Jej zapach czuć już w pokoju. Robi mostek, A mi serce staje. Gryzie świeży groszek. Miała sześć Chomików. Tylko jeden dotarł do morza. "Wstawaj!" Proszę o usprawiedliwienie. Wciąż powtarzam przez Sen: "Mamo, spakuj mi blok rysunkowy".

Matka zimą wycierała zaparowane Okna. Teraz nie rozpoznaje jej wnuk. Prosiła O biały koc do trumny. "Żebym tam nie zmarzła" - Powtarzała. I żółkła powoli jak liść w grubym Tomie. Ostatnie mycie włosów przypominało Modlitwę. Klęczała, cichutko popiskując. Mocno ściskała paciorki. Ale pękła cicho Jak pęcherzyk powietrza po przelotnym deszczu. Siedemdziesiąty siódmy. Wakacje w Bułgarii. Na pestce złamała sobie górną piątkę. "Zawsze Tam wracam. Rosłeś we mnie jak arbuz. Zamknij Oczy. Już późno. Pod tują będzie wygodnie".