Angelika Dłubak

Widziałam Kawał serca i noc I welon panny młodej I latawiec list Nóżkę od krzesła Było chyba niezbyt stabilne Wzorek niedokończony Takie barwy radosne i kontrastowe Bo w tle szarości plama na przedzie Dużo czerwonej krwi Był pasek pajęczyny I pasek do spodni Koło co elipsą być potrafi Jak planeta I chyba ta elipsa właśnie Zatrzymała wszystkie kształty Wyglądają jakby powpadały na siebie I nie mogły się poskładać

O Bogu poezja zawsze jest piękna. Podniosły utwór, szlachetny temat, pięknie.

Bo słowa są niczym pióra anioła niczym raj na końcu świata Słowa podobne do krótkich radości do pierwszej miłości tej delikatnej I do niewinności dziecka A te słowa były jak nieuchronna śmierć jak wrzask agonii Ponad wszystko to co okrutne i podłe One były bezwzględne A dziwne bo miłość pięknie powinna mówić