Sylwia Ładniutkie

Wpatrzona w niego , obłąkana z miłości , lekała się jego zdrady , kóra po czasie nadeszła . Bez litości klęczała nad jej zwłokami , z cynicznym uśmiechem powtarzajac ,,żegnaj!

Namalowany obraz na potęge tej chwili , by zapełnić mroczną czerń kart . Nieporozumienie , które trwa podsycone żarem co tworzy płomień i podmuch wiatru nie może go zgasić Zamyślony on , który rozum schował głęboko w kieszeni , by słuchać seca rad . I ona , która kończy żywot superbohatera , na rzecz marzeń , które nigdy nie spełnione zalegać będą w szufladzie ,, na kiedyś " .