Pierwszy raz ją ujrzawszy, płomyk w sercu poczułem
gdy raz drugi spojarzałem, wnet uczucie odczułem
byłem młody, wstydliwy, trochę zarumieniony
ona młoda i piękna, ja w jej oczy wpatrzony
byłem bliżej i serce coraz mocniej waliło
lecz gdy bliżej podszedlem, nagle serce zwolniło
skóra ciepło poczuła, krew w mych żyłach płynęła
ona rozpromieniona, na mnie chwilę zerknęła
więc od razu speszony, wzrok swój odwórciłem
i ze strachu, ze wstydu szybko z drogi zboczyłem
gdy odszedłem daleko, nagle chłód poczułem
lecz gdy o tym myślałem, ból w swym sercu czułem
gdy wracałem do domu, twarz jej ciągle widziałem
całą drogę myślałem, czemu zrezygnowałem
chęć wyznania swych uczuć, okazania szczerości
tak przerosła me myśli, że dostałem nudności
czułem ból w środku, w sercu, nie wiem czego się bałem
jak tak dłużej pomyślę, chyba tremę złapałem
obawiałem się złego, odpowiedzi niechcianej
więc speszyłem się, przed poznaniem nieznanej
co dzień, do dziś dnia, mocno żałuję
że nie spróbowałem w brodę sobię pluję
lecz juz czasu nie cofnę, muszę żyć tak jak żyję
jednak serce me do niej, w każdy wieczór wyje
----------------------------------------------------------
Nie ważne jest co czułem pisząc ten wiersz choć chyba większość czytelników się domyśli. Prosiłbym o oceny te dobre jeśli są i te krytyczne bo są na pewno. Chciałem zacząć swoją przygodę z wierszami już wcześniej dzieląc się swoimi zbiorami z innymi jednak zawsze brakowało czasu, teraz znalazłem go trochę, jednak mój zbiór został stracony dlatego dzielę się z wami tym wytworem mojego autorstwa, można by rzec nowością opartą na wspomnieniach.