Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Tadeusz Łysiak

Użytkownicy
  • Postów

    5
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

    nigdy

Treść opublikowana przez Tadeusz Łysiak

  1. Bardzo lubię kaleczyć świętość, odsyłam do treści utworu :) Ale dziękuję za radę!
  2. otwórz rozum przewietrz się wśród tego bagna wykąp moczem oblej usta o poeto durniu - małpo WYKĄP SIĘ WE WŁASNYCH SZCZYNACH chcę by własna moja duszność mnie dusiła i bym parskał haustem siebie haustem siebie tym za dużym haustem siebie by poezja zrozum fiucie była moją własną małą ostrą brzytwą którą potnę sobie rękę płacz - kaleczę to co kochasz twoje małe zgrabne miłe nieskończone niezliczone niczym gwiazdy wśród gwiazd wielu kawalkady - sznury liter ale błagam nie otwieraj okna duszę się DUSZĘ SIĘ (2012)
  3. drżąca ręka nakłada farbę na płótno jak ta która odbija swój ślad na skale lub ta która skąpana w słońcu chwyta za gardło i ściska wątłe sine palce wodzą po szybie zbierając osad kłębiących się ciał jak te które padają na siebie w mogile lub te które w pochodzie idą za śmiercią na śmierć na twardym przegubie krople deszczu jak łzy wyrosłych w cierpieniu olbrzymów lub jak płacz pustej przestrzeni - skowyt ciszy w tym wszystkim ja - opieram się o ścianę czuję jak ręce drżą w oczekiwaniu i gdy tylko zobaczę wstające słońce wzlecę ponad zęby domów i piramid ponad rzeki bólu płaczu i rozpaczy jak ten który chce dosięgnąć szczytu lub jak ten który kocha (2012)
  4. skrzypienie furtki pozwoliłem ci odejść spływałaś ogniem
  5. przebił się przez świat jednym szarpnięciem zamknięty w szczelnym kokonie wyfrunął w pustkę zostawiając za sobą lament włączanych telewizorów pierwszy żyjący podróżnik pozaświata doświadczalna małpa przykuta do sterów (szybkie ruchy pędzla by to uchwycić) czyli mówiąc inaczej: poetycka Łajka i och panie i panowie mamy widowisko szum poklasku spływa mu z uszu przez chwilę próbuje się z niego otrząsnąć ale coś gna go dalej z tej pustki w pustkę z ciemności niezbadanej w jeszcze większą ciemność * mówili że gdy umarł ludzie płakali jeszcze i czarno-białe zdjęcia wieszali smutni na szybach podobno nawet dzieci szeptały rodzicom swoje własne sny tego już nie wiem nie pamiętam choć ciągle mówią że oczy oczy to ja mam takie jak on (2012)
×
×
  • Dodaj nową pozycję...