Filip Rdzanek

Nie wiem czy długo wytrzyma. Wydaje mi się, że po prostu pokochałem ten ból. Powiedz mi proszę, jak to jest coś znaczyć? Za późno, by człowieczeństwo wypaczyć. Bo jakże wypaczyć można coś, czego nigdy nie miał ten ktoś?

Dziękuję wszystkim za ocenę. @Kaliope X, uświadomiłaś mi kilka rzeczy, z których do tej pory sam nie zdawałem sobie sprawy. Dziękuję. Nie ma sensu zakładać kolejnego wątku, dodam tylko, że tytuł to III. Z pustki całość Z popiołu dym Cóż to za kruchość Nad ciałem mym? Stracić to wszystko, urodzić się znów, Widzisz w tym sens? Nie, to pustka... Znów. Wyciągnąć swe ręce i chwytać dzień Uciekać przed słońcem, jak mglisty cień. Oddać się nocy, Pójść spać, samemu... By wstać i iść, Złamać ostrze, stępić broń Smutkiem przykryć swą skroń Porzucić duszę, ulecieć do gwiazd Chcąc zapomnieć radości smak. Szukać, nie znaleźć Co to za ból Zgubić lub stracić Sięgać aż chmur. A później spaść, Pod ziemię, głęboko. Zapomnieć o Tobie, O celu swym. To ja umieram, czy Ty?

Zależy mi na ocenie jak największego grona odbiorców, czy ktoś jeszcze mógłby się wypowiedzieć na temat w/w wiersza?

Tytuł lekko mnie zmylił, ale tematyka.... "...znalazłem odpowiedź małymi łykami..." Przepiękny wiersz. Plusik

Nie chcę tutaj pisać o tym, co wg. mnie chciałaś przekazać, ale to, co ja odebrałem ścisnęło za serce i zafascynowało. Plusik

Mroki dawnych dni minęły? A może to światłość lśni? Gdzieś głęboko w morzu tonie, ten ślad mglisty, i Ty... Uciekasz przede mną, przed duszą swą. Ciągnie, urywa, przyciska do dna. Tęsknota, marzenia, po co to nam? Gdzie jest ten mrok, co chodził za mną, krok w K R O K? Wszystko to przemija, przemijam i ja. Przeminąć nie chcę, oddychać próbuję. Po co to wszystko? Do czego Ci ja?