Czerwona Ges

Idzie powoli,ciężko stąpając kaszląc,chrząkając głośno charkając. Przez bulwar miejski w dobrej dzielnicy idzie robotnik,lekko napity. W ubraniu swoim brudnym,wytartym w berecie starym śmierdzącym potem. Torbę skórzaną pod pachą niesie co chwile bluzga na czym świat stoi. Idzie przez miasto idzie przed siebie wraca do domu,facet styrany. Bo pracy nie mało a on wciąż za słaby. Cóż może zrobić ten mały człowieczek gdy światem tym rządzą okrutni tyrani. Za ciężką pracę płacić Ci nie chcą a często życie zniszczyć Ci zechcą. Trzymaj się bracie,człowieku drogi szacunkiem darzyć Cię mogę. Bo przeto sam robolem jestem i więcej dać Ci nie mogę.