Katarzyna Stokłosa

Nie rozumiem ludzi, którzy tak wiele mówią o sobie. Nie rozumiem ludzi, którzy milczą. Tak uparcie milczą.. Gdy ktoś otwiera serce, a może duszę ? Uparcie milczą, a inni krzyczą A dusza coraz bardziej się otwiera, serce.... Serce już się otwarło A nuż to miłość. Serce na talerzu, duszą przyprawię. A radość na deser Ci postawię Nie rozumiem pogardy, tej ignorancji Wysokich spojrzeń znad firanki rzęs Pustych oczu, pustych łez. Nie rozumiem. Pomożesz.. Proszę pomóż zrozumieć A tak już wiem. Ciebie już nie ma. Odpłynąłeś ze szklanką wina W tą przepaść gdzie otwarło się moje serce Już prawie wszystko wiem Ale dalej nie rozumiem. Gdzie jesteś ? Po co pytam Odpłynąłeś ze szklanką wina. Zjadłeś serce z moją duszą. Nie ma duszy Nie ma serca Nie ma radości A nie ma ciebie Za firanką rzęs ronię puste łzy. A ty zabierasz innej serce A jeszcze innej duszę. A za firanką rzęs ronię puste łzy Za sercem Za duszą Za tobą ? Nie rozumiem ludzi którzy milczą Nie rozumiem ludzi którzy mówią tylko o sobie Którym z nich byłeś ? Którym z nich byłeś dla mnie ?