Ian Duma

No proszę... Kiedy Tylko Anna Para się pojawia obok tytułu wiem, że mogę liczyć na porządny wiersz. I teraz też się nie rozczarowałem. Tematyka bliska mnie dlatego czytało mi się raźniej nieco jakby słysząc swoje myśli. Choć ja to się zasłuchałem, a nawet głupio wpatrywałem... Ale to takie moje własne. Jakbyś kiedyś nie miało komu... To pisz choćby mnie.;) Brawo Aniu! Pozdrawiam!

Coż za pomysł! Tak zimno u Ciebie z tym szczęściem, tak gorąco z tęsknotą. Czytając wiersz, głosem trochę vibratto, tak jakoś się z nim zacząłem utożsamiać? Moje gratulacje Spółko. Serdecznie pozdrawiam. Ian.

Hehe, no cóż, skoro tak wielu uważa, że biel pasuje bardziej, nie będę się z tym spierał. Przyjmuję to do uwagi, a nawet rozumiem. Ale wszystko jak wyżej, niestety ;) Dziękuję Nato za komentarz i podzielenie się swoją opinią. Serdecznie i wdzięcznie pozdrawiam!

Te bezskrzydłe ćmy są świetnie wymyślone. Całość z nutką grozy, troszkę i smutku tu odnajduję. Ale tajemnicą i żadną zagadką nie jest, że wiersz się bardzo udał. Pozdrawiam, Ian!

A najbardziej mnie urzekło to, że czytając słyszałem głos dziecka. Ciekawego świata ... Tego naszego i też odleglejszego. Zasłużony plusik. Ian.

Sądzę, że każdy poeta... Czy ,,poeta" ma w sobie takie przekonanie o wyższości swojej poezji ponad innymi. Uważam, że jest to dobre i użyteczne do momentu, gdy to poczucie mieszka wygodnie jedynie w nas i natarczywie nie wychyla swojego niemiłego dla oka łba.;) Dlatego też podoba mi się postawa jaką przyjąłeś w swoim komentarzu. I nie ma tu broń Boże żadnej złośliwości nie warto się jej doszukiwać. Tak i ja widzę w tym co robisz (co piszesz) tony polotu i finezji. A śledzę Twoją twórczość nie od dzisiaj dlatego z czystym sumieniem przyznać mogę, że wkładasz w poezję całe swoje serce. Nie mylę się, prawda Stempelku? Ian.

jeśli piją z herbatą lub chociażby popijają herbatą to się podoba. Majowo Ian pozdrawia.

,,taką na wpół przytomną otwartą na oścież" - mocne.

W sumie wiele racji masz Stempelku choć jako część tej internetowej społeczności nieco poczułem się dotknięty, ale trzeba umieć patrzeć na to wszystko co się wkoło dzieje obiektywnie. Sam wiersz powalający nie jest, ale i myśl i przekaz zasługują na pochwałę. Pozdrawiam serdecznie.

Dziękuję Sylwku za obecność, a tym bardziej czytanie! Miło mieć właśnie Ciebie jako czytelnika. Dziękuję za pozdrowienia i odwzajemniam! ;)

Bardzo dziękuję za komentarz i za radę. Taki to już mój styl, że w wierszowaniu bieli się nie imam. Już mówiłem o moim lechoniowskim podejściu do sprawy. Pozdrawiam!

Tak czytając troszkę zabłądziłem w drugiej zwrotce na szczęście dalej odnalazłem drogę i mogłem dalej w uśmiechu czytać wiersz. Ogólnie mówiąc podobało się, ale nie jestem w pełni usatysfakcjonowany. A może zwyczajnie się czepiam. A nie wiem! Pozdrawiam.Ian.

Bajaliśmy, bajaliśmy, troszkę się pośmialiśmy,popaliliśmy. Pozdrawiam serdecznie !

Zgadzam się z przedmówcą. Świetne !

Dobry wiersz, mimo swojej rozległości wcale nie nudzi. Czytało się bardzo przyjemnie i równie miło rymowało. Pozdrawiam Ian.

,, i żyją tak w zgodzie." A ja dodam od siebie jeszcze dwie kropki .. Niech tak będzie i tak to życie trwa. Wiersz bardzo obrazowy, lubię kiedy czytając wiersz, wszystko dziać się może w mojej głowie. Kocham te plątaniny krzewów, co to niby w miłosnym objęciu trwają. To rzeczywiście wieczne. Pozdrawiam serdecznie, plusuję uczciwie.

O, świetne! I zabawne, i poważne. Lubię śmiech przez łzy... Bo w tym żarcie tyle prawdy. Dobrze czasami o takich rzeczach wspomnieć, a tym bardziej winszuję sposobu przekazu. Bez zbędnej gmatwaniny, słownictwem zrozumiałym dla każdego. Rytmicznie też jest i to doprawdy talent, by tak pięknie mówić o ,,gaciach". Hehe, no, jak widać ode mnie to słowo wygląda ni jak. Jeszcze raz gratuluję i zasłużenie plusuję. Pozdrawiam Ian Duma.

[quote]Ty mnie uraziłeś? Absolutnie :) Swoją drogą, Twoja reakcja może świadczyć o tym, że komentarz bez śmiejki to jak prawie napad w biały dzień. Absolutnie :) Ależ jesteś zaczepny, hehe! Powiedzmy, że mam dzisiaj taki śmiejkowy dzień. Uśmiech skarbem nawet ten wirtualny. (specjalnie dla Ciebie wstrzymam się od uśmiechu) Co to by już nie odchodzić zbyt daleko od tematu związanego z wierszem - serdecznie Cię żegnam i dziękuję za miłą konwersację.

[quote]No... to niech wiersz pracuje na domysł czytelniczy. Czytelniki nie takie głupie. A któż mówi, że głupie? ... No nic, przepraszam jeśli Cię jakkolwiek uraziłem. Dziękuję za zajrzenie i jeszcze raz serdecznie pozdrawiam. ;)

Pień możesz zobaczyć, namacać. Korzeni możesz się domyślać, a koronę i listowie podziwiać ;) Pozdrawiam!

A to już bardziej przychylna wskazówka, którą łatwiej będzie mi brać pod uwagę. I wdzięczny jestem bardzo za pochwały. Pamiętam, wiersz ten uplotłem będąc na wieży, górującej ponad okoliczną wsią. Dlatego też, chyba z samego sentymentu, pozostawię go prosto-rymowym, ale nie omieszkam ułożyć w przyszłości jego drugiej wersji. To przecież bardzo rozwija! Jeszcze raz dziękuję i serdecznie pozdrawiam!

Hehe! Masz słuszność, akurat ostatni wers pozostawia do życzenia. Pominąłem go w swej wyobraźni, nieświadomie. :)

Dziękuję za komentarz, bardzo cenię sobie tą radę, jednak ja białym: nie chcę, nie lubię i nawet nie umiem. To takie trochę lechoniowskie podejście, ale wrosło to we mnie głęboko. Może kiedyś spróbuję, choć nie wiem czy w ogóle będę mógł się tym pochwalić. Pozdrawiam.

Oczy zaszklone rosą, Spoglądają w nieznaną dal, Gdzie piękne drzewa rosną I zgubny spoczywa Graal. Płacząc, czy to z tęsknoty, Czy zwykłej obojętności. Nie czując na nic ochoty, Nie zaznasz miły radości. I szukasz, być może znajdziesz, Lecz czego pragnąłeś za dnia? Błądzisz, choć kiedyś dojdziesz Do żywota swojego pnia.

No ja to mam mieszane uczucia ale w tej mieszance przeważa jednak przychylność. Ian pozdrawia!