nocte

Pamiętasz kałuży tamtej bezkres uliczny, Kiedy to szukając cienia Miesiąc uśmiechał się do nas komiczny Odbiciem czkając drwił z chęci istnienia? Liści tych z brązu jesieni odlanych, Co ukorzyć się przed Twym krokiem jedynie pragnęły, W czwartkowym chłodzie przegniłe sylwety jak wyrzut woli do mnie przylgnęły. Tak mnie uczyły ranki spóźnione, oczy przeszklone i chęci stracone; Przygrywając w takt tygodniowy Odgrażały się niemo kiwające głowy.