Neuros Neronixon

Stoję na tej ziemi Twardo niczym skała Stąpam na gruzach Baszty co tu stała Ramieniem swym silnym Zniszczę każdy opór Skóra twarda jakby Z najlepszego stopu Metalu, który złamię Nie da się zespawać Nagle słyszę łoskot… Budzik! Pora wstawać…

Jak tornado wydech I jak cyklon wdech Robi wciąż ten wielki Wszechpotężny miech Wydech, wdech, wydech Wdech… i nagle szarość Słychać że coś pęka Niczym pas na starość Wydech… lecz już słabszy Szarość w dal odchodzi Wszystko jest zniszczone Jak wieś po powodzi Znów iskra się jarzy Idzie dym żałoby Młodość masz na twarzy W płucach masz Czarnobyl