uczmor

pamiętał...szedł pusta ulicą pogrzebanych uczuć, stała w oddali, czuł jej chłód, zmierzał powoli wspominając. Każdy pocałunek, każda latarnia przypominał mu dzień z nią, półmrok to niezapomniane upojne noce gdy byli tylko w dwoje. Teraz każda spadająca krwi kropla z jego nadgarstków dudniła mu w głowie. Wie, że ostatnie słowa jakie usłyszy będą tylko dla niego w tą noc gdy będzie wolny.

w twych oczach widzę mój czas spływa krwawą nutą mijających dni ust zamkniętych pozostał szept twych słów siną barwą ich dotyku zamieniasz pozostałe chwile mego życia w czas popiołu czekających na twój ostatni pocałunek i tylko kwiat we włosach nie pozwala zapomnieć o twych spojrzeniach.