KasiaKasiaKasia

Niesamowity wiersz! Pisz dalej, powodzenia! :)

Mam dwadzieścia lat i nie jestem szczęśliwa. Miałam się uwolnić i rozłożyć skrzydła, Miałam wreszcie rozkwitnąć niczym nie spętana. Zamiast wolności, samodzielności i zabawy, Są kolejne pęta, podporządkowanie i brak chwili wytchnienia. Miałam być pracującą studentką na swoim. Jestem dwudziestoletnią czterdziestolatką z trójką dzieci, Żoną z piećdziesięcioletnim starzem posłuszną niczym pies mężowi. Nie ma partnerstwa i współpracy, Nie ma równości, jest samotność. Mam dwadzieścia lat i nie tak wyobrażałam sobie mój świat. Miałam żyć inaczej i przełamać cykl, Zamiast tego weszłam posłusznie w rolę.

@gabrysia_cabaj zakłuć — zakłuwać 1. «zabić kogoś czymś ostrym» 2. [u]«ostro, przenikliwie zaboleć»[/u] 3. [u]«boleśnie coś odczuć»[/u] 4. «lekko ukłuć» http://sjp.pwn.pl/slownik/2542679/zak%C5%82u%C4%87

@bazyl_prost bardzo dobrze jest się wyzwolić :) z czego kolwiek

@bazyl_prost Czemu uważasz, że jest to szowinizm? Nie krytykuje tu mężczyzn jako ogółu, ani nawet tej konkretnej jednostki o której pisze, nie wywyższam też kobiet. Jeśli poczułeś się urażony jako mężczyzna tym wierszem to przepraszam, ale pisząc miałam na mysli konkretna osobę, sytuacje i moje odczucia.

Nagle spotykam Cię przypadkiem. Choć minęły juz cztery lata od rozstania, Serce i tak mocniej zabiło. Coś mnie mocno zakuło w środku. To TY! Tak, to naprawdę TY! Oczy nadal maja ten piękny kolor błękitu! A uśmiech nadal ciepły i szczery! Ale cóż... Cztery lata minęły. Tyle czasu o Tobie myślałam... Tyle nocy płakałam... Minęło już pięć miesięcy od spotkania, Ty nadal piszesz i dzwonisz. Nie odbieram. Teraz to ja jestem silna, to Twoja kara.

Pamiętam Twój uśmiech, Kolor Twoich oczu, Brzmienie Twojego głosu, Gładkość Twojego ciała, Twoją siłę, Smak Twoich ust. Są wspomnienia, Których nie usunę z pamięci, Które dają mi ciepło i bezpieczeństwo.

Choć tyle czasu minęło. Choć tyle niewypowiedzianych słów, A może za dużo tych powiedzianych… Choć tylko wspomnienia mi zostały, To wiem, że nigdy Cię nie zapomnę. Nie pomyślę o Tobie obojętnie. To Ty wypełniłeś moje serce, Z żadnym innym już nie będzie tak jak z Tobą.

Nie dałeś mi żadnej nadziei, Ja też jej sobie nie robie. Mimo to i tak grasz główną role w moich marzeniach. Nie masz klona, Więc już nikogo tak nie pokocham. To z Tobą mam te wspomnienia, Z Tobą zdjęcia w tych miejscach. To Twoją twarz widzę gdy słyszę słowo „miłość”. Ta ławka w parku jest nasza. Ten dach, padający śnieg w blasku latarni, Twoje czułe objęcia i ciepły oddech. Długie rozmowy przez telefon i czas odliczany do spotkania. To uczucie gdy mówiłeś „Kocham Cię” Już nigdy go nie doznam.