Kilk Mankors

Był obok Ciebie Czasem tuż tuż Blisko Czasem mijałaś Go Nie wiedząc że Patrzy na Ciebie Był blisko a... Tak daleko Zniknął z życia... Nie chciał pamiętać Rozmyślać Żył obok jakby Go nie było Czasem spotkałaś Go Rozmawiać próbował Tłumaczyć lecz Czy...rozumiałaś Był kimś bliskim... A jednak obcym Zła czasem na ... Życie –Na Niego Że był jaki... Był Że odszedł Że inną drogę Wybrał A teraz... gdy Ciało Ostygło Ta niemoc Ta tęsknota Trawi Cię jak Ogień I ta myśl Że śmierć Otwiera nam oczy .

Dziękuje za wszystkie komentarze , te mniej i bardziej przychylne rozumiem ,że mam do czynienia ze starymi wyjadaczami rymów i strof . Ten wiersz miał być dla kogoś ,ale nie dla mojej miłości życia. :)Taki miał być i nawet gdyby groziło to osunięciem z forum nie zmienił bym go taki powstał i taki będzie Krytykę przyjmuję z podniesionym czołem Wszystkich serdecznie pozdrawiam . p.s. oczywiście wszystkie uwagi biorę do serca i myślę że coś z nich w sercu zostanie :})

Dziękuje Alicjo za komentarz. Ten wiersz był wielokrotnie przez ze mnie modyfikowany ,ale forma jaką chciałem osiągnąć, wydaje mi się że została osiągnięta . Czytając ten wiesz mam przed oczyma to o czym piszę . Być może tylko ja ......:)

Delikatne rumianki Słońca bratanki Okrągłe koniczyny Cudowne chabry Niebieskie dzwonki A czerwone maki I polne stokrotki Traw źdźbła srebrzyste Pszenicy kłosy złociste A zdaje się splecionym Powoju pnączem wonnym To bukiet dla Ciebie Dziś wirtualny Być kiedyś może Stanie się realny Dla Marty wrzesień 2011