Anna Kucharska

Bardzo dobry wiersz :) Jasny, klarowny, nic dodać, nic ująć :)

ukradkowe spojrzenia pachną niekonwencjonalnym podnieceniem z linii papilarnych migotliwie zsypują się dreszcze opadając na strukturę pościeli ułożoną z oczekiwań pomiędzy wargami nabrzmiałymi od przemyśleń gwałtownie zszeptuje się milczenie drżące końcówki włosów coraz donośniej wzdychają

Nie zgadzam się. Dusza wiersza to klimat tworzony przez słowa. Jak się umie nimi posługiwać to wiersz jak najbardziej ma duszę. Mam dość mądrych natędych wierszy o problemach społecznych i innych.

a od kiedy każdy wiersz musi mieć przesłanie?

dwieście dwadzieścia pięć milionów dusz transcendentalnie umiera w międzyprzestrzeni wysypując się z cukrowych chmur dziurawe gwiazdy patrzą odkąd powietrze na ścianie wisi w złotej ramce ptaki błądzą gubiąc skrzydła a księżyc przekrzywia się miarowo tonąc w deszczach co skapują do różowych kałuż noc przerwała wiatr na pół dwieście dwadzieścia pięć milionów dusz powstaje z martwych