Karina Osińska

Tonę, powoli ciągnąc Cię na lodowe dno swojego niespełnienia bo wiem, że Ty nawet w szklanym oceanie potrafisz rozpalić wieczny płomień Wiem, że jesteś blisko pośród niewzruszonych kryształów mojej wewnętrznej niepewności Dotknij mnie, bym mogła rozpaść się w tysiące srebrnych kropel i z Twoją miłością na nowo zespolona wynurzyć się ponad samotne fale Czuję, że jesteś blisko, bo zimny piasek martwego oceanu parzy moje spragnione zmysły Wciąż czekam na Ciebie w okruchach żarzących się wspomnień Bez kryształowej kuli bólu wypływam ku ciepłu Twoich dni