THEdoctor

Witam, kiedyś umieszczałem tu swoje wiersze, lecz przestałem.. kilka nowych się pojawiło, jednym chciałem siępodzielić: Widziałem spadające słońce rozbiło się miliardami szkieł w oku Jednocześnie utonęło w oceanie smutku bólu rozpaczy Straciło swą czerwień i kształt niesymetrii zatoczyło się od myśli prowadzących do wiecznosci co dobre schowałem sekundę do przodu użyję tego gdy przyjdzie mi wszystko naprawić Jestem jedyną łodzią w morzu zakłamania ************** Proszę o wyrozumiałe komentarze ;D

Piszę ten wiersz sztyftem czarnego długopisu którego obudowa ukończyła swą drogę do celu podróży pozbawiona nadziei na jutro na obdartej kartce z troski o to że sens utracę i nie zdążę zapisać myśli nim odejdą drogą poza umysł

Ukryta nić pajęczyny zakołysała się na wietrze w rozlanym słońcu odbiła promienie dając zarazem symbol fałszywego drogowskazu Rozglądamy się za nimi cały czas i kierujemy się nimi i wierzymy że ukazują prawidłową ścieżkę lecz sączą z nas naszą naiwność

Zapisuję uczucia na odwrocie pięciolinii bezbarwnym atramentem poprzedzając zapiski lustrzanym odbiciem klucza wiolinowego pamiętając że zapisuję tam sens istnienia charakter zapomniany do końca by nie zginął wśród wciąż powtarzających się sekwencji charakterów