Alexander Anderson

„Rzeszypospolita Polska” Co to jest kurwa antyczna Grecja? Zamiast do dziewczyny bierze się pedał do dziecka, Co to jest pierdolona Szwecja? Dać gejom małżeństwa i prawo do dziecka, Co to jest państwo bezprawia? Cztery lata w pace za puszczenie pawia, To się nazywa władza sprawiedliwości, Bez prawa do życie i do wolności. Proszę o szczerą krytykę.

Jeżeli nie umiesz czytać to nie pisz komentarzy, nie "Aleks" tylko Alex jak już i ja nie chce porywać tłumów, a tym bardziej wyrywać „dup”, ja chce żeby czytelnik zatrzymał się na chwile i tyle, od porywania tłumów są wielcy, ja jestem mały i tworzę sztukę, dla ludzi który patrzą w dół, a nie cały czas w niebo. Dzięki za komentarz. Alex...napisałeś nie szczędżić krytyki...więc ..Ci napisałem..praca..i czytanie...[tutaj jest masa..pięknych wierszy(moich nie czytaj)]... jest słabo...co miałem napisać..wspaniale?..skoro Cię uraziłem...przepraszam...żółwik Henryk:) Ja nie mam nic do krytyki, jest jak najbardziej prawidłowa, to co ja napisałem tylko opisuje jaki jest mój stosunek to twórczości, a jedyne co mnie w Pańskiej opinii zdenerwowało to przekręcenie mojego pseudonimu, nienawidzę tego spolszczenia.

Jeżeli nie umiesz czytać to nie pisz komentarzy, nie "Aleks" tylko Alex jak już i ja nie chce porywać tłumów, a tym bardziej wyrywać „dup”, ja chce żeby czytelnik zatrzymał się na chwile i tyle, od porywania tłumów są wielcy, ja jestem mały i tworzę sztukę, dla ludzi który patrzą w dół, a nie cały czas w niebo. Dzięki za komentarz.

Cześć wszystkim, jestem początkującym pisarzem i chciałbym się dowiedzieć, co sądzicie na temat tego co piszę. Proszę nie szczędzić krytyki, chciałbym znać prawdę, bo wiem, że znajomi mi tego powiedzą. „Pałac na skraju zapomnienia” Miłość to piękne słowo, Ale tylko słowo, W pustych dusz komnatach, Gdzie się jawią myśli po latach, Wierzyć każą, że istniejesz, Lecz ja wiem, że ty jak wiatr wiejesz, Przemykasz się niby to cień, W pogodny bezchmurny dzień, Przystanęłaś na skraju jeno mej duszy, Twe słowo obija się jeno o me uszy, Czekasz pewnie zaproszenia, Wiesz, że nie spełnię twego życzenia, Pałac mego serca, To nie do przejścia twierdza, Ciesz się piękna, że straże sumienia, Nie wzięły cię za jelenia, Bo ciało twe tak smukłe, Że zginąć byś mogła okrutnie, Odejść proszę cię z ziemi tej zakazanej, Nim zgaśnie zorza gwiazdy porannej, Zostając tu los twój będzie przesądzony, Zginiesz Piękna w sposób upodlony, Gdy bestia ze swego wyjdzie łoża, Zapragnie biec w stronę świeżego zboża, Ciebie zbezcześci i gdy noc kolejna nastanie, Człek zduszony we mnie, Przy twym grobie klęknie, Imię bestii przeklnie, I zapomni o tobie, Zostawiając pustkę przy kolejnym grobie, Bo w tym świecie miłość nie istnieje, Jest tylko piekło i losów splątanych knieje.