Radosław Pyzik

leniwy czas dzieli nas czekamy by nadszedł dzień w którym znów spotkamy usta swe lecz póki co przed nami minut las twórcze chwile i bez talentu emocje bezsmakowe lokomocje w tramwaju spędzony czas niemile bez humoru trwamy w różnych miejscach będąc puste pomieszczenia zwiedzając nadzieja na spotkanie jedyne co mamy krystaliczne powietrze za oknem każda chwila w tym powietrzu przypomina o ostro gożkim smaku pieprzu myślami tworzymy świat przed snem tęsknota budzi życia świat trwając w tym bezdennym słoju dodaję przed nogi swoje odrobinę łoju by prześlizgąć się przez życia kwiat żadne słowa tęsknoty nie oddadzą tak jak i miłości błagam język o odrobinę litości by tchnął w słowa ostatnią mądrość z żądzą nic nie stworzę jedynie syna spłodzę i curę pozostawię płaczącą nad stawem rzeki łez wylanych wróćcie do źródła niech one właścicielce mej Sylwusi dodadzą dziś skrzydła by mogła żyć i mieć wpaniałych osiągnięć samych Stwórco dodaj mi sił by wierząc w nią by odnaleźć czystość mą nawet niech ubrudzi myśli me lecz by ogień dalej tlił dla tej której imię brzmi Anioł potocznie zwaną Sylą bo ludzie nie widzą skrzydeł i się mylą niech miłośc nasza trwa choćby sam diabeł w nas nią tchnął niech dni nie trwają bez siebie wieczność lecz tylko sekundę zrobię co mogę by spotkania chwile zamienić w czasu słabość i trwać w pocałunku będziemy juz na zawsze by miłość odkrywać i ciała nasze i zegarowi wskazówki wyrywać by chwile były na zawsze nasze żeby czas zatrzymać żeby Twój uśmiech trwał na zawsze i za rękę móc Cię trzymać jak już będę dogorywać chwyć mnie za rękę i przeprowadź mnie przez mękę by nowy świat wraz z Tobą odkrywać dla na zawsze mojej S!!! na zawsze oddany jej R!!

lawina szczęścia jedyna pozytywna myśl bużąca dramatyzm tekstu.... demotywuje smuci przypomina lecz właściwie dobrane każde słowo głowa do góry nie jest źle :)

mocne ciekawe i dobre wtargłaś rządzi :)

okrutnie prawdziwe

wiersz lekki jak wiosenna sukienka i przemijalny jak pogoda lekki jak powiuetrze lecz ładny i bardzo poetycki gratuluję sposobu wyrazu luźnego i nie nachalnego

nie jestem jakimś wielkim pisarzem ale wydaje mi się że mogło by w tym być więcej obrazu, nie widziałem nigdy konwalii a po tekscie zazwyczaj spodziewam sięcoś zobaczyć tu były piękne słowa lecz obrazu niewiele. moja interpretacja może być błędna

leniwy czas dzieli nas czekamy by nadszedł dzień w którym znów spotkamy usta swe lecz póki co przed nami minut las twórcze chwile i bez talentu emocje bezsmakowe lokomocje w tramwaju spędzony czas niemile bez humoru trwamy w różnych miejscach będąc puste pomieszczenia zwiedzając nadzieja na spotkanie jedyne co mamy krystaliczne powietrze za oknem każda chwila w tym powietrzu przypomina o ostro gożkim smaku pieprzu myślami tworzymy świat przed snem tęsknota budzi życia świat trwając w tym bezdennym słoju dodaję przed nogi swoje odrobinę łoju by prześlizgąć się przez życia kwiat żadne słowa tęsknoty nie oddadzą tak jak i miłości błagam język o odrobinę litości by tchnął w słowa ostatnią mądrość z żądzą nic nie stworzę jedynie syna spłodzę i curę pozostawię płaczącą nad stawem rzeki łez wylanych wróćcie do źródła niech one właścicielce mej Sylwusi dodadzą dziś skrzydła by mogła żyć i mieć wpaniałych osiągnięć samych Stwórco dodaj mi sił by wierząc w nią by odnaleźć czystość mą nawet niech ubrudzi myśli me lecz by ogień dalej tlił dla tej której imię brzmi Anioł potocznie zwaną Sylą bo ludzie nie widzą skrzydeł i się mylą niech miłośc nasza trwa choćby sam diabeł w nas nią tchnął niech dni nie trwają bez siebie wieczność lecz tylko sekundę zrobię co mogę by spotkania chwile zamienić w czasu słabość i trwać w pocałunku będziemy juz na zawsze by miłość odkrywać i ciała nasze i zegarowi wskazówki wyrywać by chwile były na zawsze nasze żeby czas zatrzymać żeby Twój uśmiech trwał na zawsze i za rękę móc Cię trzymać jak już będę dogorywać chwyć mnie za rękę i przeprowadź mnie przez mękę by nowy świat wraz z Tobą odkrywać dla na zawsze mojej S!!! na zawsze oddany jej R!!