Si Vas

Dziękuję bardzo ;] Cieszę się, że się podoba Pozdrawiam

Hmmm... Gdzieś już to widziałem ;]

No cóż ;] Widocznie may podobne myśli ;]

Grzmoty, pioruny, błyskawice Za co nas tak okrutnie każesz Panie Wicher wyrywający drzewa Cośmy Ci uczynili Nie ma już wieży Babel Potop zmył nasze grzechy Za co nas każesz Panie Cośmy Ci uczynili Marny to płomyk nadziei Marna ta iskra życia Cośmy Ci uczynili Że każesz nas Panie Wichury wyciem Grzmotem pioruna Błyskawicy blaskiem Która oświetla Nasze dłonie Złączone w przypływie trwogi Nasze oczy Zapłakane Nasze usta Szepczące modlitwy Nasze głowy Cierniem ukoronowane

Dziękuję za dobrą radę. To co napisałaś ma swój urok, ale jednak to nie mój styl... i jakoś mi nie pasuje do tego wiersza. Wybacz proszę ;] Pozwolisz jednak, że zostanie tak jak jest ;] Również pozdrawiam

Z chęcią wysłuchałbym tych uwag Pozdrawiam;]

Samotność Cisza wszędzie Ciemność wokół Myśli zatrzymane w pędzie I niknące w gęstym mroku Samotność Smutek w bezsenną noc Łzy płynące jak rzeka Bezsilność, całkowita niemoc A życie z rąk nam ucieka Samotność Samotne dni i wieczory Z ludźmi, ale bez ludzi I świat w czarno-białe kolory Niepotrzebnie Bóg się tak trudził Samotność Jak cela zamknięta Na życie nadziei - koniec Przechodzisz wciąż z piekła do piekła W pogoni za szczęściem toniesz

Ekspertem nie jestem, ale wiersz mnie urzekł ;] Piękny. Pozdrawiam

Dokładnie, to nie miał być wiersz sensacyjny, ale właśnie skłaniający do refleksji Nie twierdzę, że jest idealny, ale proszę o wyrozumiałość ;] To dopiero mój pierwszy raz ;] Dziękuję za miłe słowa, pozdrawiam.

Piękne chwile tak szybko przemijają Uciekają niesione wiatrem Pozostawiają za sobą cichy żal Spalone tym żalem pustynie Piękne chwile tak szybko przemijają Tak nagle znikają W odmęcie wspomnień Giną bezpowrotnie W niepamięci uczuć.