Jasminne

Bezsenność kiedy myśli duszą. Płytki oddech odbiera nie daje, gdy rozkrzyczane echo nie pozwala na spokój, świt nie przyniesie zbawienia. Serce udręczony zegar machiny uczuć, które obudził dzień. Nie do okiełznania ani zrozumienia wybija rytm co nie zabrzmi w cichej ciemności. Kojącej nie mnie, nie dziś.

niby nie ma a jest majaczy woła w ciszy mojej zmąconej tętnem zwodzi uwodzi przywodzi na myśl drżące latarenki. nicią ze słodkich strzępków nadziei w pośpiechu utkaną zręcznie prowadzi przez mętną czerń mgliście przyczajoną błysk mgnienie błękit iskra zapala czerwone strumienie a więc dym? może i tak. miękko wraca nietknięte czasem by znów zabłysnąć i niby nie ma a jest. lipiec 2008

Im mocniej zaciskam powieki tym stają się bledsze. Rysy, co powodują niepokój słodki jak narkotyk, bo potrzeba go wciąż więcej. Pamięć kapryśna przyjaciółka daje i odbiera, choć na szali stawiam duszę Przecież nie wystarcza już sztuczność. Kopie rzeczywistości tylko wyjęte z jego życia chwile Bo dwa wymiary to za mało. Gdzie gesty, które tak wiele mówią i nie mówią nic zarazem. Niepewność. Trwać w niej - męka odstąpić - pustka. I cóż, że widzę ten sam księżyc... sierpień 2007