uncja

www.youtube.com/watch?v=YZ9HuZ0EuaU

Aaa, piękny szeroki uśmiech. Dziękuję, Almare :)) Jeszcze nie zdecydowałam, które to miasteczko, ale tak - bliżej stópki. Obezwładniający gorąc - rozumiem, że w takiej sytuacji trudno się ustosunkować;)

Koguty trafione. Bardzo włoskie. Pozdrawiam.

Pani Czarna Wstążeczko - od dawna czytam wiersze zamieszczane na tym forum i od pewnego czasu nie widzę różnicy pomiędzy stroną dla początkujących i zaawansowanych. I tu i tam trafiają się dobre lub niezłe wiersze. Reszta - jednakowo marna i nie ma się czemu dziwić, po prostu ludzie próbuja pisać i fajnie. Krytykować można mnie niezależnie od tego, gdzie wstawiam wiersz. Jeśli chodzi o sam wierszyk - to, co Pani nazywa masłem maślanym jest zamierzonym zabiegiem i na nim polega popołudniowa rozlewność formy. Proszę sobie wyobrazić rozgrzane włoskie miasteczko - dużo masła i maślanki. A w ogóle proszę nie tak bardzo serio. Poluzujmy może? A internet - niech trwa, jaki tam szlag. Szczerze pozdrawiam :) u/

Degas świetnie przywołany. Dziękuję za puszczenie oka ;)

Nie, nie. Ja tu tylko na chwilkę, z przeciągu. A z pani to musi być miła osoba, pani Franko.

Tak, pani Doroto, Claudia Cardinale jest bardzo włoska i prosta jak ten wiersz. Dziękuję za odwiedziny:) u/

Panie Jacku, jak wiersz zły, to minusa trzeba dać. Słusznie; niech sobie nie myśli, że łatwo się dostać do jednostki elitarnej. pozdrawiam u/

a niech cię, to normalnie no zniewalające no jest po prostu no No, no. Mam nadzieję, że faktycznie zniewoliło rozkosznie. Wiersz zbudowany jest na powtórzeniach, czasem półprzytomnych - w tym sens. Pozdrawiam. u/

O tę zabawę chodziło; o lekkie, włoskie, wieczorne przekomarzania. Dziękuję, panie Anioł :) u/

pomodoro ro meo caro meo mio io o włoskie miasteczka mają włoski smak bazylii i wieczornego ochłodzenia coś z mięty jakby podkoszulek kiedy Claudia pije wodę z kranu i ociera wierzchem dłoni usta o poro ponownego przymykania okiennic o po rozum do głowy nie tędy

A kuku w drugim wierszu :). Ładnie napisane, z zamyśleniem i spokojem, tak lubię. Usunęłabym 'satynę'. Pozdrowienia. u/

Odchudziłabym i usunęła interpunkcję. Ważne jest to budzenie wyobraźni (bo w tym ból), ale dookoła za dużo słów i gubi się trochę sens. A szkoda, bo jest fajne przesłanie. Może po prostu 'oddajesz wyobraźni przestrzenie czerwone od słońca ... itd.'? I na zakończenie tylko 'zaklei' bez 'rany' i 'wreszcie'. Ale się wymądrzam ;) Już koniec. Pozdrowienia :) u/

Znów miłe odwiedziny :) Zostawię 'ptaszka', bo to tylko małe conieco. Ptak porwałby mnie do dalekich stron. Ten zaledwie dzwoni sreberkiem. Bardzo dziękuję za uwagę dla wiersza. Pozdrawiam.

Parara:) Masz rację z pierwszym wersem. 'Roztopy' wklejałam dwa razy, za pierwszym razem bez sniegu i deszczu. Dziekuję, miło Cię spotkać.

Cheers, Kufelku :)

śpiewa me mnie srebrzysty ptaszek drobniutkim horo z Hercegowiny może to dusza mojej prababki przyszła stamtąd bo w dalekie krainy dotarła wieść że pusta jestem w środku marszczy się moje wnętrze zaciska w suchą figę jak usta staruszki nad bezzębną przepaścią potrzebne jest mi bardzo to małe srebrne cokolwiek

brak mi hierarchii w marcowej pogodzie jedna noga została we wczoraj druga suszy się w przyszłym słońcu pozbieram nogi pójdę do Sokratesa mędrca który lubił słuchać tego co prawdziwe dobre i konieczne zacznę od milczenia

Duża słodka beza przełożona powietrzem. szronem ślady ubrane świt rozgrzewa słońca wzrokiem sukni pogniecionej szelest pieści jasny ton ????? (...) Sny się tulą znów do rąk Ratunku, coś gorzkiego do popicia. Proszę się nie dawać pchać pod górkę. pozdrowienia u/

Pani Doroto, moja wschodnia dusza rozpływa się przy czytaniu. pozdrowienia u/

Lepiej by się czytało, gdyby wyrzucić 'rozważając' byłoby zawstydzona czytam z twarzy przetwarzam gesty Z twarzy przetwarzam - fajny łańcuszek pozdrowienia u/

Poproszę więcej ... Bardzo ciekawie się zapowiada ciąg dalszy za żaluzją. u/