Agnieszka Pękała

Ona jest lalką pod parasolem Możesz ją nazwać Zuzią albo zwykłą kukłą Nie dotknie jej żaden słońca promień Nie dotknie jej iskra gdy gwiazdy wybuchną Nie spadnie na nią żadna kropla deszczu,ni gradu Nie spadnie na nią liść jesienny Spod parasola nie ujrzy zielonego bluszczu Nie przeżyje zimowej-zbyt ludzkiej gehenny Rozłoży parasol ogromny jak niebo Nie złamie go wicher ani żadne drzewo Ona jest lalką posklejaną miodem Nie lubi róż wiosną-są owiane chłodem Ona jest kukłą wypchaną złotym kłosem Parasol niczym człowiek steruje jej losem

Pozostał więc klucz, klucz czarny jak sadza- wiolinowy klucz Mam klucz do mej pięciolinii, czarnej jak sadza- pięciolinii snów Mam klucz i pięciolinię-czarne jak sadza, ale nie mam nut Nie mam nut, tych czarnych jak sadza, najpiękniejszych nut Patrzę więc do skrytki, czarnej jak sadza, widzę tylko pauzy Pauzy szerokie, czarne jak sadza, pauzy nieskończone Pięciolinię życia pokryję pauzami,czerń jak sadza połączy sie z czernią Graj muzyko! Graj! Pięciolinia pełna,długa,nieskończona, Lecz muzyki brak, lecz muzyki brak... Brak muzyki-głębokiej jak czerń, Brak nut w pięciolinii więc muzyki brak Bez nut klucz jest niepotrzebny, Klucz mój wiolinowy, czarny jak sadza- niepotrzebny klucz

swietne:)

Pozostał więc klucz, klucz czarny jak sadza- wiolinowy klucz Mam klucz do mej pięciolinii, czarnej jak sadza- pięciolinii snów Mam klucz i pięciolinię-czarne jak sadza, ale nie mam nut Nie mam nut, tych czarnych jak sadza, najpiękniejszych nut Patrzę więc do skrytki, czarnej jak sadza, widzę tylko pauzy Pauzy szerokie, czarne jak sadza, pauzy nieskończone Pięciolinię życia pokryję pauzami,czerń jak sadza połączy sie z czernią Graj muzyko! Graj! Pięciolinia pełna,długa,nieskończona, Lecz muzyki brak, lecz muzyki brak... Brak muzyki-głębokiej jak czerń, Brak nut w pięciolinii więc muzyki brak Bez nut klucz jest niepotrzebny, Klucz mój wiolinowy, czarny jak sadza- niepotrzebny klucz

Pozostał więc klucz, klucz czarny jak sadza- wiolinowy klucz Mam klucz do mej pięciolinii, czarnej jak sadza- pięciolinii snów Mam klucz i pięciolinię-czarne jak sadza, ale nie mam nut Nie mam nut, tych czarnych jak sadza, najpiękniejszych nut Patrzę więc do skrytki, czarnej jak sadza, widzę tylko pauzy Pauzy szerokie, czarne jak sadza, pauzy nieskończone Pięciolinię życia pokryję pauzami,czerń jak sadza połączy sie z czernią Graj muzyko! Graj! Pięciolinia pełna,długa,nieskończona, Lecz muzyki brak, lecz muzyki brak... Brak muzyki-głębokiej jak czerń, Brak nut w pięciolinii więc muzyki brak Bez nut klucz jest niepotrzebny, Klucz mój wiolinowy, czarny jak sadza- niepotrzebny klucz