stanisław_kwiatkowski

Tatamama- Mamatata . By żyło się lepiej rodzinie całej , Za chlebem wyjechała twoja mama , Musiałem długo tłumaczyć dziecku , Dlaczego została z tatusiem sama . W moich ramionach twe czułe ręce , Choć malusieńka wiedziałaś sama , Że mocniej znowu zabije serce , Gdy wycałuje cię twój TataMama . Kiedy laurki dzieci robiły , Bo święto miała babcia czy mama , Twe śliczne oczka dla mnie się lśniły , Bo był przy tobie twój TataMama . Gdy w święto kobiet laurka dla mnie, Z serduszka dostałem nagrodę za to , Że miłość twoja nigdy nie minie , Bo jesteś ze mną mój ty MamaTato . Był taki czas że bolało gdzieś w środku , Gdym bajki ci czytał a ty ze mną sama , Twe rączki ściskałem malutkie mój kotku A usta szeptały mój ty TataMama . Kto poznał trudy w złej godzinie , Nie uległ pokusie chwała mu za to , W sercu tęsknota nigdy nie minie , Za dziecka słowo MamaTato . Nie zagoił czas rozstania naszego , Ty maleńka kiedyś duża teraz sama , Nie pamiętasz ojca człowieka dobrego , Już nie w twym sercu słowa TataMama . Gdy był czas wybierać a jakoś to było , By dziecku zapewnić byt na młode lata , Nie na mnie padło choć w domu starczyło By był ci podporą twój MamaTata . I tak w rodzinach często na lata , Dzieciątkom słodycz z ust płynie sama , Ojciec usłyszał MamaTata , Samotna zaś matka TataMama . I nigdy więcej życia w obłudzie , Zgody nie wydam choć ręce zabolą , A Taty miejsce być z dzieckiem choć w trudzie. I Mamą szczęśliwe dzieci żyć wolą . Dzisiaj dorosła myślisz o sobie , Chcąc trudy życia podźwignąć sama , Zawsze ktoś będzie myślał o Tobie , Samotny ojciec i takaż mama . Kochanemu dziecku Kamilce byś wiedziała jak bardzo cię kocham . pomimo upływu czasu . Twój tata. Stanisław Kwiatkowski