Weronika Wilczek

Tak, wiem. Wiersz nie jest majstersztykiem. Jest całkiem prosty. Wtórny? Być może miejscami. Ale od czegoś się zaczyna. Być może inne wiersze będą lepsze. Dzięki za komentarz, dla mnie cenny. Pozdrawiam.

jestem spiralnymi ścieżkami wdrapuję się na górę dosięgam szczytu świata niebo nade mną barwi się szkarłatem rozbieram się i tańczę w rytm niesłyszalnej muzyki płonie ognisko tysiącem przerażonych dusz to ja - twoja Ate powoli zamyka się czas w szklanej kuli zaklęty świat kolejny raz próbuje się odrodzić