Dima

drobne zakłócenie w procesie kochania i zwinął się w kłębek czterowymiarowy świat otwierając nową zamyśloną rzeczywistość

pod płaszczem miłosierdzia prawda nie ma znaczenia słuszna sprawa usprawiedliwia wszystko i tylko przekraczając kolejny próg bólu odnajdujesz siebie pod czarnym słońcem gdy krople świętej krwi drążą cierpliwie serce z kamienia

morski potworze w mrocznych głębinach duszy utopiłam cię

miodowe śliwy usta pełne radości zakochania czas

ślimaczy się los w podążaniu do szczęścia chowam me rogi

nadmorski piasek na sznurku wyobraźni szepczą muszelki

wiosenny strumień szemrząc spada z wysoka kaskada myśli

jeszcze iskrzy się lazur nieba w przejrzystej wodzie jeszcze słońce złotem tańczy na krańcach leśnej zieleni jeszcze nie wyfrunęły lekkoskrzydłym ptakiem najważniejsze słowa a już zegar nawałnicy zbierającej siły tuż pod horyzontem tykaniem grzmotów nieubłaganie odmierza czas do mojej własnej apokalipsy

Zaczarował spojrzeniem niebieskim - zielonym przytulił białe futerko miękko mrucząco pod wspomnieniem jabłoni myśli jak motyle odleciały kolorowo