nienoma

"wsadzić w kopertę, wysłać do adresata, pokazać kiedyś dzieciom, nie pisać nigdy więcej takich wierszy." a ten komentarz chyba już gdzieś czytałam nie pod moimi słowami ;P

dobre, niedobre, ważne ze skomentowane ;)

wystarczy pseudonim.. ah ten fejsbuk, zawsze dopadnie ;)

nie mów mi, że to koniec. dopiero się obudziłam i chcę widzieć promienie słońca, i uśmiech na twojej twarzy. ten błysk w oczach, kiedy patrzysz na mnie. poczuć ciepło bijące od leżącego obok ciała. kochanego, jedynego, mojego. nie uciekaj więc jeszcze i pozwól mi cieszyć się tą chwilą. za godzinę będę już znowu walczyć z dzikim losem i jego niesprawiedliwymi wypadkami. cii!!!! oddychaj tylko ze mną. i poudawaj przez chwilę, że jestem z tobą szczęśliwa.

Niezłe tłumaczenie. Jak będziesz to pisał na jakiejś skale, napisz też moje imię ;) Pozdrawiam

dzięki wszystkim za wyrozumiałość i dobre słowa. miet, jeśli chcesz, to tłumacz, ale napiszesz od kogo i pokażesz, co wyszło? ;) nata, nie lubię tytułów, ale jak już musi być..szczerze mówiąc, nie zastanawiałam się nad tytułem. a co do "kawałka"- pomyśl trochę inaczej- jak o kawałku nieba, miejsca na ziemi, czymś co wspólnie wyrywa się od świata, którego przy rozstaniu nijak nie da się podzielić. dziękuję za próbę "poprawek", ale raczej chyba nie o to chodzi, tekst wiele traci na tych "poprawkach".

Wspólny kawałek nie daje się tak łatwo rozerwać na pół. Bez uszczerbku. Bez bólu. Bez złamanych serc nadziei i marzeń. Weź proszę wszystko. Ja chyba wolę myśleć, że tak naprawdę nie było niczego.