WERONIKA SEWRUK

masz racje.. nadzieja powinna byc czyms dobrym..ale nasze emocje wypaczaja wszystko.. podobnie jak milosc i wiare..tu wyrazilam zlosc na nadzieje.. ze ciagle pokladam w niej swoje dobre intencje ..a na nich sie konczy... a okazuje sie ze ..to tak jakby dostac jablko... chcac sie nim nasycic.. slodycza.. ale okazuje sie ze w srodku jest robaczywe.. wlasnie..nadzieja moze byc uluda.. to moje wlasne indywidualne spostrzezenie...i akurat w danym dniu, dana emocja wykrystalizowala sie tym wierszem..

nadziejo, Ty którą drwisz sobie ze mnie z kpiącym uśmiechem w lustrzanym odbiciu a czas ulotny dźwiga ciężkie brzemię mącąc Twój obraz złudny o złotym obliczu Ty mnie ożywiasz, sycisz przesytem obietnic, co kusza mirażem wszechświata z pustych oczu odchodzisz za pan brat z niebytem Ty ostatnia śmierć utraconego lata...