madalenna

W myśl istnienia Śmierc szaleje Plony zbiera Miłośc walczy Wiara leczy I nadzieja iskrę wskrzesza Jak życ w świecie niepewności? Gdzie niebieskim czerwień zowią Czarnym biały, kamień wodą Niezrównaną po-moc niesie Ludzi łączy I nadaje cel istnienia. Serce stuka Sztukę tworzy Gdy emocje są zbyt duże Oddac się pragnieniu Czy nieczule życ w milczeniu? Zero formy, rymów nie ma Ale życie w formy ubrac, to Jak kwiatom kolor zabrac albo kołu kąty dodac W myśl istnienia Serce otwórz Serce miłośc i nadzieję Z wiarą łączy i nadaje sens istnieniu.