Ilaria Pendergast

Podoba mi się.

Dziękuję za komentarze. Ująć mgły? Hm, pomyślę nad tym, dla mnie też jest jej za dużo.

Witam. Podoba mi się ten wiersz w wersji podszlifowanej. Pozdrawiam!

co ja tu robię w tej weneckiej mgle w tym rozlanym mleku w tym nie moim świecie ile to już godzin miesięcy tu tkwię chciałam stworzyć coś z niczego a teraz mam mgłę samotność i mgłę zasłonięte szczelnie okna miasto mało bezpieczne kiepski seks planuję jakiś odwrót jeszcze nie wiem czy wycofam się chyłkiem czy w orgii dramatów i łez czy się wycofam czy nie nikt na mnie nie czeka dawne ścieżki dawno już zatarte od gór do morza nigdzie nie mam swego miejsca chcę usiąść i płakać nad rozlanym mlekiem gdzieś tam wrócić coś zrobić coś zacząć ale to bez sensu padłam ofiarą świadomych wyborów a ślepy los się nie uśmiechnął