Beata Ate

Idź już lato proszę zabierz słońce i upały zawiń suknię strzep sandały ja ciebie nie znoszę przyjdź jesieni nasyp do kieszeni mnóstwo żywiołu kolorów i popiołu niech dni staną się krótsze niech zobaczę pojutrze stojącego na moim progu utkanego z wyziewu wrogów listonosza list od ciebie smutki pogrzebie nasze literki niechciane numerki nasze rozmowy w pętle okowy zaciskane dyskryminowane nie wypada żenada jesteś Bogiem czy podkładasz nogę ustanawiasz reguły czy wyrażasz zdanie będziecie knuły czy wierszo pisanie ważniejsze

Stanę przed tobą gotowa rozniecę przeszłośc zaszumię zagram melodię która kołysała we śnie rozdam uśmiech który ożywia zatwardziałych a smutnym jawi się nadzieją streszczę te chwile co byś pamiętał że to nie dawno jeszcze świeże wołanie odpowiem tak ja odpowiem każde pytanie uczynię przychylnym ci co byś pamiętał że to nie dawno jeszcze świeże wołanie tak tak tak ja odpowiem na nie nie mogę inaczej nie chcę 16 sierpnia 2010r.

Już nie czekam już nie myślę nie ma ciebie w mym umyśle poleciałeś z wiatrem popłynąłeś z wodą już nie będę przeszkodą wspomnieniem już nie drzemię mówię śmiało co i jak się stało dlaczego wymaż zapomnij przekreśl nie bolało nie ułatwię nie załatwię tego za ciebie nie wiesz nie mam wiary brak nadziei pośród kniei sobie wieję już nie czekam 19 września 2010r.