Sebastian Barysz

Chcę pójść tam, gdzie ktoś pójdzie za mną Tam, gdzie mogę na głos wrzasnąć "Mam dość!" Tam, gdzie nikt nie będzie mógł mnie zamknąć Chcę pójść wszędzie tam, gdzie nie powiem "Znam to!" Chcę pójść tam, gdzie ludzie niczego nie kradną Tam, gdzie słowo nie mija się z prawdą Tam, gdzie wszyscy budują wspólny bastion Chcę pójść tam, ale o takie miejsce nie jest łatwo Chcę pójść tam, gdzie szanują swoją i cudzą własność Tam, gdzie dobry gest nie graniczy z cudem i magią Tam, gdzie rozwinę talent i nie pójdę na dno Chcę pójść tam, gdzie zazdrość to tylko kłamstwo Chcę pójść tam, gdzie nigdy nie spytam "Jak to!?" Tam, gdzie sztuka ma większą wartość Tam, gdzie sam decyduje, czy zerwać to jabłko Chcę pójść tam, gdzie oddajemy szacunek matkom Zasilam puste, brudne, nudne jak puzzle miasto Chcę iść do raju - może wystarczy pozbawić oczy zasłon?

Dziwne Jest noc - wszyscy bezradnie szukamy ujścia światła Jest dzień - stwierdzamy, że światło drażni za dnia Samotność - za towarzystwo oddamy wszystko Społeczeństwo - zamiast "Witaj!" mówimy "Idź stąd!" Szczęście - krzyczymy "Trwaj chwilo! Wiecznie!" Smutek - myślimy "Czy to się skończy wreszcie?" Poszukiwanie - nie znajdujemy drogi do skarbu Omijanie - wyśmiewamy ten tropicielski absurd Zima - denerwuje nas śnieg, po co on spadł!? Lato - irytuje nas jego ewidentny brak Przyszłość - szukamy jej obrazu w magii, zaklęciach Przeszłość - nie chcemy jej pamiętać Mamy czas - relaksujemy się, spokój i brak napięcia Brak czasu - brak spokoju i relaksacyjne napięcia Nienawiść - pomocna dłoń ląduje na krtani oponenta Miłość - pomocna dłoń, lub zbliżone ciemną nocą serca