Ula Bajak

Ten kwiat, co we włosach nosiłaś złocistych Teraz więdnie w moich dłoniach Ta łza, co w twych oczach błyszczała niebieskich Teraz spływa po mej twarzy Zniknęłaś za białym puchem i bramą ze złota A mój wzrok cię nie dosięga Jedyne, co widzę, co dojrzę przez łzy To zarys twoich ust w kieliszku wódki Zaprosiłem przyjaciół na kilka głębszych Razem plotkujemy, wspominamy życie Romeo…. Chyba takie miał imię Mamrotał coś o aptekarzu, nie wiem bo Słuchałem Giaura, co rzewnie wylewał swoją złość I smutek, i nienawiść, i cierpienie Werter oglądał moją kolekcję broni Musiał lubić polowanie Była tez Karusia, dziwna to dziewczyna Mówiła wciąż do mnie o swoim Jasieńku A on był tuż obok i mówił o Karusi Ja zaś spojrzałem przez wielkie okno Widziałem tylko czarne plamy świateł I małą gwiazdę na firmamencie Zamknąłem oczy, ale nie zniknęła Zmieniła się, nabrała kształtu Widziałem krągłe biodra, pełne piersi, owal twarzy Złoto loków, błękit oczu, czerwień ust I oto znowu jesteśmy razem…

Lubię gdy mnie bierzesz w odurzenia bramy, Gdy me zmysły porywasz w miłosne tany. Przeciągłym dotykiem wzbudzasz pożądanie, Ust słodkim muśnięciem pobudzasz błogie granie. Opuszki twoich palców, na mej skórze drżącej, Wilgotne wargi błądzą po powłoce gorącej. Spojrzenie pełne miłości, oddania i nadziei, Z moim się spotyka w miłosnej kipieli. Muśnięcie twych dłoni w hardość się zmienia, Słodkich ust oddechy, to żądzy mgnienia. Ruchami nagłymi krzyki wywołujesz, Ciężarem swego ciała me okowy psujesz. Łączysz się ze mną w bólu i rozkoszy, U bram spełnienia krzyk, martwotę rozproszy. Wpółżywy, spełniony usypiasz w mych ramionach, Oddajesz się marom w niebiańskich kolorach.

Fantastyczny... Muszę przyznać, że mam słabość do wierszy o tematyce miłosnej. Twój ma w sobie tak wiele zawiłości, że nawet nie można w pełni okreslić jego nastroju. Pozytywny? Romantyczny? Pesymistyczny? Wszystko w jednym! Przy tym tworzysz przepiękny obraz, jak to mówią "Malujesz piórem", naprawdę fantastyczny wiersz.

Trzeba przyznać, że twój wiersz potrafi człowieka wciągnąć w ten jedyny, wyjątkowy sposób. Świetny dobór słów i udało ci się utworzyć jeszcze lepszy nastrój. Brawo :)

„Czarna wioska” Jaśniejący blask w oddali. Rytmy bębna w mroczny ton. Głośnie ryki tych brutali. Wszelkich obcych ludzi zgon. Czarne mają twarze, serca, Czarne mają oczy też. Nagie ciała powykręca W rytm muzyki czarny zwierz. W mroku giną, w świetle płoną. Barbarzyńską niosą pieśń. W dzikich nutach tańca toną. Wciąż się mnożą niczym pleśń. Taka to kultura obca, Zagadkowa i niezwykła. Ta kultura tak pomocna, Oby nigdy nie umilkła. Bo tam nie ma wojen, śmierci. Nie ma nienawiści złej. Tam jest honor, miłość, dzieci I szacunek woli tej. Więc co lepsze jest dla życia? Cywilizacyjna śmierć? Czy też tropikalne skrycia I uczucia ludzkie mieć?

Jaśniejący blask w oddali. Rytmy bębna w mroczny ton. Głośnie ryki tych brutali. Wszelkich obcych ludzi zgon. Czarne mają twarze, serca, Czarne mają oczy też. Nagie ciała powykręca W rytm muzyki czarny zwierz. W mroku giną, w świetle płoną. Barbarzyńską niosą pieśń. W dzikich nutach tańca toną. Wciąż się mnożą niczym pleśń. Taka to kultura obca, Zagadkowa i niezwykła. Ta kultura tak pomocna, Oby nigdy nie umilkła. Bo tam nie ma wojen, śmierci. Nie ma nienawiści złej. Tam jest honor, miłość, dzieci I szacunek woli tej. Więc co lepsze jest dla życia? Cywilizacyjna śmierć? Czy też tropikalne skrycia I uczucia ludzkie mieć?