Big Bóbr

Dzięki za rady ;)

Przedstawiam moją wizje granicy fantazji. Sztorm myśli burzy moją duszę. Masakruje przeciętny pogląd o świecie. Jak w pustce kanciaste bramy pokonuje, które wiążą mnie. spadam lecę w dół strach ból smutek strach samotność niezaradność strach pustka nicość strach pustka wyobraźnia śmierć ......upadłem......... Stoję w ciemności mojej wyobraźni. Chłód mnie przeszywa . Tracę równowagę. Niekończące się głębiny w naszych głowach zawsze będą przed rosnącym kosmosem. To granica mojej wyobraźni. Ps.: stojące pojedynczo wyrazy mają być zarysem spadania

Moim celem w tym tekście było doszukiwanie wsoich ukrytych pozytywnych cech. Lubię mieszać czasowniki odnoszące się do ludzi z przedmiotami. Już biorę się za słowniczek bo dysleksja to żadna wymówka w czasach internetu ;)

Chcę jedynie napisać, że to moja pierwsza praca do, której się przyłożyłem. Jeśli to ma znaczenie mam 14 lat i lubię czytać poezje co często motywuje mnie do pisania :) Ps.: Wybaczcie za spam ....

Jestem nowym użytkownikiem portalu i nie chcę się mądrzyć. Ale spróbuj zastosować inny wzór w rymowaniu bo a-a a czasami a-b nie brzmi zachęcająco. :)

Ławka, która tkwi pod drzewem łapię przemykające światło latarni. Świeże pomarańczowe plamki na prostym drewnie. Noc całkowicie spowiła park. Nikt na ciebie nie patrzy. Na twoją prostą drewnianą konstrukcje. Jedynie one napełniają pięknem twoje zużyte deski. Biegną do ciebie omijając liście, które gęsto skrywają świecącą kulę latarni. Spójrz z innej perspektywy na swoje piękno. Na ławkę mieniącą się gwiazdami.