Laura Majer

Obręcz wokół serca trzymana przez starca stojącego w ruinach idylli moich dziecięcych wyobrażeń skażonych nagą córą czasu i marą zatopionych w sercu obrazów natłok myśli przesiąkniętych samotnością - igłą żałości jak Nike paryska wyciągam odcięte ramiona do kolejnego niefortunnego uścisku lepiej zasnąć napiwszy się spiesznie wody z Lete zanurzyć się w jej toni i zniknąć nareszcie

Jeszcze raz od nowa przebijam się przez zaspy wspomnień - obolałych brunatnych potoków, nie zaś jak lilie białych. Drżącymi dłońmi odgarniam plugawe obrazy wyrosłe jak cykuta w ogrodzie duszy. Próbuję po raz wtóry wyciągnąć kolce rozżarzone z jeża pamięci, lecz znów nieuchronnie topi mnie krwotok memoriów.

Autentycznie piękna wspinaczka...