Artur Szmigielski

Splugawione życia treści szemranie rozpulchnione żalem próżną nadzieją zasmuci trud w daremne czekanie powróci wnet gdy myśli czarnieją Myślisz że zmienisz świat ty idealisto obłędny w owoc nie przeistoczy się kwiat taki twój żywot nędzny Twój ból słowa nie oddadzą ani oczy łzami przeszyte słowa dobrze radzą a rozliczą chwile przeżyte Gdy byłeś kiedyś młody każda chwila była droga Gdy na starość rzucono kłody zmarkotniała ci życia pogoda Czarnieją myśli gdy wnet powróci czekanie daremne w trud zasmuci nadzieją próżną żalem rozpulchnione szemranie treści życia splugawione Nie od razu przeistoczy się larwa w złotego życia motyla zaklęta bo w życiu każda jest ważna barwa jest w tobie biel i czerń zamknięta Myślisz że usprawiedliwią cię pozory złudne nadzieje łatwiejsze walki i tak dopadną cię koszmaru potwory lepiej zginąć niż być pociąganym jak lalki I nie spotka się Demeter z Korą i nie wyda owoc Bezlistne Drzewo Życia nie skończy się sen będący twoją zmorą tak tak i nie wyjdziesz już nigdy ty miłość z ukrycia