Magdalena Tarnowska

Słabe światło Twój oddech na mym policzku Bezbarwny moment twoich słów Mgnienie oka Zgubiłam się, nie szukaj mnie przekroczyłam linie, wiesz Jestem senna Podnosząc wzrok z mej poduszki Czuć to co obraz daje mi Tyle złości Wiem, nie potrzebujesz mnie Przez sen szepczesz tylko imię Zachłannie Zobaczyć oczami nie tylko słowami Przepadły dni błędów, nienawiści śladów Odeszłam spać

Czując ognisko wstydu płonące bezwzględnie głęboko w oczach W niezrozumiałym szale wypowiedziane wyrazy Krytyki zamkniętych ust W zimnym oddaleniu wspomnienia przeszłego zła Obojętna teraźniejszość, jąkanie w szoku Pastwa łez, pusty uśmiech Dostaję szanse, ostatni żal za grzechy Zabłąkane spojrzenie porzuca resztki wstydu Odrobina wolności niepokoiła