wiktor zamorski

upał zalał wszystkie szpary ziemi wieje starcie kulistych kłębów bogów bitwa na poduszki po co wracać do ciemnego pokoju: w szafie powiesiły się twoje koszule burza brzęczy w ścianach robaki w głowie spada z nieba na parapet mocny metalowy deszcz pijane powierzchnie plują przez kratki ściekowe szydercy nie sądzisz że świat zawsze żartuje z naszego żegnania? śmieje nam się w orgazm ogranicza i rozprasza po sobie