Panna Rymowanka

Jeden z nielicznych wierszów białych który mogłabym czytać i czytać. Coś w tym jest, prosty szczery przekaz zamknięty w fajnej formie. Lekko się to czyta a nie jest banalne. Kobieta nie jest tu idealna i meżczyzna też bo ulega jej fizyczności mimo że nic innego nie może mu dać. Niby nie powinno mi się podobać a jednak podoba. Wiersz o wiele lepszy od tych które wcześniej zamieściłeś. Pozdrawiam, Magda.

Hej, fajna bajeczka, czekam na zakończenie ;) Tak mnie zainspirowałeś, że napisałam specjalnie dla Ciebie bajkę o pewnej królewnie :P Zamieszczam poniżej: Gdzieś daleko w latach odległych żyła sobie królewna Była przepiękna jak kwiatek róży, słodka, mądra i zwiewna Siedziała dniami całymi w swej wieży i w swojej złotej komnacie Czekała na księcia bo uciec nie mogła, brak było schodków mój bracie Nie miała też liny i długich włosów i spadochronu nie miała… Nasza przepiękna biedna królewna całymi dniami płakała A ojciec królewny przysyłał jej dary: jedzenie, suknie, koronę I przysiągł że temu kto ją uwolni odda córkę za żonę! Bo król nie miał syna a był już stary i chciał następcy godnego Królewnę więc zamknął nie bacząc na płacze i czekał na zięcia przyszłego Codziennie od rana aż do wieczora królewna wyczekiwała Machała chustką, śpiewała piosenki , dnie całe i noce płakała Aż dnia pewnego dostrzegła z swej wieży jakiegoś nieznajomego Nie był przystojny miał twarz jak prosiak lecz dosyć miała już tego Chciała się wreszcie z wieży uwolnić i chodzić znowu na bale Wołała więc pana o twarzy świni choć nie podobał się wcale - Halo mój panie, hop hop tu jestem! Spójrz w górę durny pacanie! No spójże się wreszcie w górę wybawco koj serca mego błaganie! Rycerz choć nie był zbyt mądry a zwał się Romeo z imienia Dostrzegłszy w końcu postać królewny rozdziawił gębę z wrażenia Nie mógł ni słowa wyrzec bo wnet zapałał do niej miłością Twarz jego to się rumieniła to zalewała i zachodziła bladością Królewna widząc że pan się nie garnie do jej rychłego ratowania Niby przypadkiem zrzuciła kwiatek… razem z doniczką na drania - Och wybacz mój miły ależ niezdarna ja jestem - Krzyknęła do pana pięknymi ustami z przepraszającym gestem Rycerz miał guza lecz czym była skaza ta przy jego faciacie Na dupie mu pękły też stare spodnie i widać było mu gacie - Ach piękna damo uwolnię cię albo zginę - Krzyknął chcąc uspokoić dziewczynę Wszak na parapecie miała jeszcze trzy kwiaty Które mogłyby spaść na niego nie uzyskawszy jej aprobaty Rycerz o twarzy knurka która pragnień kobiecych nie gasi Niestety miał jeszcze jeden defekt – móżdżek maleńki i ptasi Więc wpadł na pomysł że się wystrzeli z armaty i tak uwolni królewnę Lecz nie wpadł na to jak potem zlezie, królewna go zrzuci – to pewne I tak nasz bohater leży na dole i już niestety nie żyje Królewna wściekła już bez wybawcy płacze ryczy i wyje - Co za nieudacznik ja tego już nie przeżyję! No trudno więc skoczę z okna uwolnię się albo się zabiję – Jak powiedziała tak też zrobiła Pech chciał spadła na kamień i się zabiła Cały zamek aż huczał od tego tragicznego zdarzenia „Winny jest król co ich rozdzielił murami wieży więzienia”! Tak plotka zmieniała co chwilę losy „wybraków” Uasłyszał to Shakspere i spisał co zdołał tworząc historię kochanków

Świetny wiersz! Ja tak uwielbiam takie płynne niewymuszone rymy. Cały wiersz czyta się jednym tchem. Jestem Pani fanką :)

Anno, niektórzy uważają właśnie że wiersze rymowane to wyższa sztuka jazdy bo ciężko jest napisać coś sensownego i do tego jeszcze dobrać rymy ;) Ja ogólnie wolę te rymowane bo się je przyjemniej czyta, taka jakaś lekkość w nich jest i subtelna poetyckość a to kocham. Poczytałam sobie też inne Twoje wiersze i muszę przyznać że jestem pod wrażeniem. Nie wiem czy znam się na poezji ale wiem co sama lubię czytać i te Twoje akurat przypadły mi do gustu. Będę śledziła Twoją twórczość :) Pozdrawiam

Świetny wiersz, aż chce sie czytać. Zauważyłam ze na tym forum przeważają wiersze białe a ten ma rymy i to jakie :)! Super!