Anna Grygo

Prostaczek przysiadł na kamieniu idąc, siadł przy wiejskiej drodze zamyślił się na momencik o swoje przyszłej z marzeń żonie zakochał się w swym marzeniu tak, wymyślił swą małżonkę nie opuszczając na krok nawet cienia kroczył z nią po lśniącym lesie światło przed nim rozszczepiało się, drobiny rosy kłaniały mu się szeleszczący wartki strumień w tonach wody melodię grał jak flet... klimat był nie byle jaki on i ona w tym marzeniu tam, tak przechadzali się... ocknął się jednak człowiek i na samotności dróg powrócił szlak... z laską i plecakiem swoim ruszył dalej w wielki świat...