Karolina Haponiuk

W krypcie na Wawelu Spocznie jeden z wielu Ten którego ciało Będzie z małżonką spoczywało. I pożegna go Naród łzami Za wawelskimi drzwiami Na zawsze Go zapamięta Jako tragicznie zmarłego Prezydenta.

„Transport zmarłych” Niosą ich aleją zasłużonych Nie żywych lecz uśmierconych. Nie ma radości wiwatów, Tylko łzy, znicze i wieńce kwiatów. Na tabliczkach wyryte imiona, Niosą pamięć o dziewięćdziesięciu sześciu zgonach.

Przy trumnach rodziców klęka Córka Prezydenta Twarz w dłoniach ukryła Tragedia się wydarzyła. Samolot jest roztrzaskany Nie będzie już taty i mamy. Kto wytrze Jej łzy spływające? Kto ukoi Jej serce cierpiące? Naród Polski czuwa i klęka A wśród niego Córka Prezydenta.

Polska elita na uroczystości do Katynia leciała. Nikt nie przypuszczał, że Ją Dziś będzie Polska żegnała. Dziewięćdziesiąt sześć osób w katastrofie zginęło. Serce naszej Ojczyzny nagle stanęło. Prezydent, Prezydentowa, szefowie, ministrowie, księża i załoga, odeszli na zawsze do domu Boga. Przy trumnach prezydenckiej pary tłumy czuwają, palą się znicze, kondolencje spływają. Łzy płyną po ludzkich twarzach Nikt sobie takiej tragedii nie wyobrażał. I tak kolejny raz Pochłonął ofiary katyński las.