Nestor

Interesująca wypowiedz, zmusiłes mnie do chwili zadumy nad... I dzięki za komentarz.

ucierpiała przed czasem twarz przemocą zdziczała ślepia zamroczone w świecie p a t r z ą jak dogorywające iskierki, zbyt szybko zbudzone w pustynnym spojrzeniu- bezmiar szaleństwa dłonie złożone szukają okazji, by oddać swe oblicze jak przodkowie- kamienne odbicie meteorów rozkoszne złości Krzyk uśmiechu ustał w świecie bez sklepienia

Dziękuję za komentarze.

Wpatruję się w horyzont obraz czysty i codzienny czasem zdaje mi się nawet, że rzeczywisty Słyszę dziwięki, widzę obrazy, doświadczam percepcja wulgarna, jak przy narodzeniu kolejnej odbicie idei Głowa siwiejąca, jak wierzchołek lodowy raz, dwa- kolejne zatracenie jeśli to nie świat, czemu słowik śpiewa latają motyle, potok górski ziębi Ile krain pozostało? W abstrakcyjnym piekle życia upodabniam się do szczytów jak one trwam do wezwania, może ostatniego

Obrzydliwe, jajcarskie, nieudane, spróchniałe, a na końcu kosz! Podobieństwo nadmienionego wyżej utworu Norwida znikome. Zapewne skojarzenia wysnute z rymów dokładnych w obu wierszach, ale czy taka drobnostka w znaczeniu rymów i lekkiego patosu stanowi o jakimkolwiek podobieństwie ? Nikt nie widzi w tymże bełkocie czegokolwiek wartego chwili uwagi?

Wzleciało nad borem kruczysko żałobne Na dróg rozstaju dziecię stoi szlochające Czerń zakryła twarze, ciała nagie ozdobne Wbite w ziemię, ludy, trupem spływające Gdzieś w ugorze oddali, szumne liści fale W bruździe ziemi naszej, dusze konające Nieboskłon upadł, martwe Jowiszowe sale W jałowym Hadesie, magmy gorejące Wzrok obmierzły w górę, archaniołów błonie Niebiańskim spojrzeniem, lud faryzeuszy płonie Megiddo padło, zamknięte szatańskie skronie Wszechrzecz zamknięta w ciasnym, pierwotnym łonie

Dziękuję wszystkim za komentarze. Mądry człowiek przyjmuje krytykę z godnością(także pewnym dystansem), bo któż jest idealny... Szkoda, że na płaszczyznę oceny wkrada się prostacka rozgrywka, która nic nie wnosi, a wręcz nam tutaj 'smrodzi'... życzę sobie i innym obiektywnej oceny utworów, dyskusji merytorycznych- przede wszystkim na TEMAT. Pozdrawiam:)

Dzięki, konstruktywna krytyka pożądana.

Jedni w jakiejś zadumie Inni w tajemniczym skupieniu Wchodzą w przestrzeń tajemną W świat pełen barw i przepychu Oglądają się wkoło, smakują oczyma Czuć woń wiekową, czasów smoków i magii Tam złocenia ramowe, figur- postaci tajemnych Czternaście obrazów chwalebnych i jeden Krzyż pośrodku W centrum wielkie dzieło, jakoby światło w mroku oczy przykuwa stracone Czy to miejsce pokuty, refleksji A może dzieło nikczemne, omamiające zmysły ułomne Komu wierzyć na słowo, komu oddać duszę straconą Tym, którzy odziani w złote sklepienia Czy może czemuś innemu, kryjącemu się w mroku istnienia