siostra weronika

Przytul mnie miękką myślą istnieniem nad wschodem liści Spojrzenie mi rysuj słowem Pełną nadziei mową jak koniuszkami palców pieść moją szyję I odkryj że żyjesz i płyniesz z krwią mi Mów Przy sercu jak głowę złóż mroki najskrytsze i małe by z biciem moje się stały I w nieprzytomnych ustach które uśmiechem muskasz Ogarniającym szeptem stawaj mi się powietrzem Dłonie i stopy puste odzyskuj spojrzeniem lustrem stawiaj w tajemne próżnie I serce serce kamień mnogością darów przemień czułością modlitw ożyw - Przeze mnie gorącym strumieniem rozbudzaj chęć zjednoczenia bym mogła z nowa na nowo poznawać i stawać się Tobą