Urban Kępa

Na kolanie tworzę wiersze, Lepię je jeden za drugim, Nie ostatnie i nie pierwsze, I nie białe - rym jest cudem, Na kolanie wiersze piszę, Na kolanie tylko jednym, Aby myślą w czasu ciszę, Wbić się słowem mym pazernym, Czemu się na jednym przędzie? Kiedy lepsza jest myśl czysta? Na dwóch, to już sacrum będzie, A ja jestem ateista!