Dawid Kowalczyk

Od domu do domu W celu miłości Każdy z nas pragnie szczerej czułości Jednak czuć nie ma komu Chciałbyś odnaleźć w tym sens i nadzieję Chciałbyś móc nowo uspokoić sumienie Mógłbyś te słowa wyprowadzić w knieje Albo dziś przepić swego brata mienie Kiedyś stanie inna chwila Myśl, że on - przyjaciel twój Przyjaźń jak stu metrowa mila Tyś przyjaciel? Nigdy mój Zacznij uciekać bo to cię wyzwoli To jest ucieczka od własnej niewoli Nie ma sumienia, nie ma rozstania W sprawie swego życia - nic do gadania

Nie oglądam się za siebie Odchodząc, wiem, że robię dobrze Czasami trzeba upaść By odrodzić się na nowo Za późno już by przeszłość odwrócić Za późno by znowu zawrócić Trzeba zapłakać, za tym co łatwo się kończy Znaleźć sens istnienia na nowo Płaczem swoją duszę oczyścić Pożegnać się ze wszystkimi wspomnieniami Nie ma już nic, nie ma nas Czas skończyć tę walkę z wiatrakami