Jarosław N

Czerwienią zapłoneło niebo, Barwiąc nią serce oraz duszę, Insygnia losu człowieczego, Wpisane w ciało Boskim tuszem. Miłość i krew to ten sam kolor, Kwitną nim także piękne róże, W barwach tych swój początek biorą, Słowa poezji skryte w piórze. Bywa że gesty pożegnania, Potrafią mienić się czerwienią, One są częścią przemijania, Które wciąż łączy niebo z ziemią. Ostatni raz pozdrawiam szczerze, Sentymentalnie,zawsze mile, Czy się spotkamy-ja w to wierzę, Życie trwa tylko krótką chwilę...

Ukołysz mnie słów swych melodią, Przytul szmaragdu oddechem, Napój tkliwości ambrozją, Pomaluj mą duszę uśmiechem. Źrenicą rozpal ognisko, Niech płoną miłością Twe oczy, Daleko stanie się blisko, A czas granicę przekroczy. Płatkami róż usta Twoje, Serce gra akordami, Otwórzmy komnat podwoje, Tych roziskrzonych gwiazdami. Niech wieczność okryje nas szalem, Usunie w mrok zapomnienia, Lecz dusze połączy trwale, Nieskończonością spełnienia. Gdzie snów bezdenne otchłanie, Wciąż rozkładają ramiona, Spiszemy swych uczuć przesłanie, Blaskiem promieni oriona.