Jan Fuks

żyję ale to nie wystarczy żeby Być jestem maszyną która reaguje ucieleśnieniem nieprawidłowości w szeregu marzeń chwilą w myśleniu o nieskończoności kamykiem w sztafecie pokoleń apokalipsą intelektu

Jeśli to nie jest banalne, to chyba nie umiem czytać. "wracając na miedzę krótkich portek z dzieciństwa do mieszkania skowronka co ze słońcem na skróty polnym niebem gnał nie przytulić do wyki" Może nawet jest śmieszne?

Profanacja poezji to też wyraz artystyczny. Czy to nie śmieszne, że staramy się wyrazić uczucia wciąż w nowy sposób, a i tak jest to niedoskonałe. Dlaczego nie profanować słowa? Jak w życiu...

Może w nas drzemią błyskawice Zaczarowane w ognie gwiazd Ale My nie jesteśmy sami Wciąż ktoś nas śledzi Hasło zna Jesteśmy tylko zapoznani Wiemy kto nas nie lubi Ale na każdym krańcu ziemi Chcemy być niezależni Może w nas drzemie milion tajemnic Które bez jednej Kapuś zna Ale jesteśmy dzielni Szukamy szczęścia Ty i Ja Jesteśmy dziećmi nieprizornych Ktoś chciał skasować nas Ale nie może bo za oknem Pitawal ciągle trwa Ktoś szuka winnych Zabija bo wciąż odzew zna Ale My jesteśmy wielcy My wciąż zmieniamy Hasło Dnia Jesteśmy jądrem całej ziemi Jesteśmy bo nas stworzył świat My - Awangarda Nadprzestrzeni My - Przedsmak Brudnych Zdrad  

Po co czekać do jutra - już czas "na gest"

dobranoc smutku sen cię wreszcie ogarnął gdy z kościoła dzwon wydarł swe serce czarną siecią spowity odszedłeś na mary kończąc suitę na dwa węże i sok z nietoperza dobranoc sumienie na pokutnym ołtarzu wśród kadzideł i świec leżysz cicho i patrzysz jak poranek odsłonił błękit nieba i oczu w których głębi szalała wciąż burza dzień dobry natchnienie zniewolone przez nocne koszmary wyzwolone z potrzasku budzisz mnie lekkim wierszem na trzy czwarte pisanym głaszczesz ciepłym akordem na harfie dzień dobry marzenie słońce odsłania karty których jeszcze nie widział żaden śmiertelnik więc zagramy o stawkę którą będzie przetrwanie radość życia o każdym poranku dzień dobry kochanie na tajemnym posłaniu sen wyrzeźbił talizman tej nocy budzisz się i dotykasz czułych zmysłów słowami szeptem wieszcząc dzień dobry i na ustach składając mi amen

odpowiem wierszem: w subkultury poezji. org. wchodzisz od zaraz w wielki spleen masz okazję sprzedać towar twój wiersz przeczyta taki sam jak ty człowiek który miewa sny prorocze na drugi dzień ty też już możesz dodać komentarz wyzwierzyć się nad bełkotem o tym jak Chip i Dale ukradli ser od swoich ciotek więc jeśli jest ci źle usiądź przed ekranem naciśnij klawisz wykup abonament na jeden wiersz w tygodniu i szalej bo ninja są tuż tuż za chwilę dopadnie cię twój anioł stróż i miejski szalet nie wystarczy by wycharczeć z bólu po stracie bracie zachowaj odrobinę humoru bo za chwilę zginiesz z rąk wywiadowczych służb nie przyda ci się bilet do kina na awatar kończę bo mnie męczy katar

Dziękuję za wskazówkę. Poprawiłem go tak: biały wiersz czytał pan mój biały wiersz? właściwie o niczym o bieganiu na nartach zimie przede wszystkim zimie i chłodzie biały wiersz jak z obrazków Bruegla z ludźmi kukiełkami brodzącymi po kolana w śniegu wyrytymi w krajobrazie zawstydzonymi z powodu kontrastu między tłem a swoimi myślami gdzie w bieli papieru ukryty jest atrament uczuć czy wiersz może być biały?

czy pan czytał już mój biały wiersz? właściwie o niczym o bieganiu na nartach zimie przede wszystkim zimie i chłodzie biały wiersz jak z obrazków Bruegla z ludźmi jak kukiełkami którzy brodzą po kolana w śniegu zagubieni zaszufladkowani stłamszeni przez biel krajobrazu ale przez to tacy wyraźni z zaznaczonymi charakterami biel jest znakomitym tłem wszystko odbija się na niej czujemy zawstydzenie z powodu tak olbrzymiego kontrastu między bielą a naszymi myślami czy czytał pan mój biały wiersz? bezładnie porozrzucany po kartce by słowa zdominowała biel papieru i przez to były prawdziwsze pisane czarnym atramentem nigdy nie osiągną doskonałości śniegu czy wiersz może być biały?