Ania Niesen

Wyszedł tylko po gazetę. Tak, było ciepło, wziął tylko torbę, Nie wyłączył radia, Nie dopił herbaty, A ja nie przyszłam, aby go pożegnać. Jak wyglądał? Jak on, Tylko oczy miał jakby smutniejsze. Nie, nie nie mówił, Naprawdę byliśmy szczęśliwi. Może zapomniał? Miał taką dobrą pamięć, Ale przecież tyle mówią w telewizji O tych biednych ludziach Bez przeszłości. Chyba Powinnam już wracać, Może siedzi tam pod drzwiami, Może już skończył czytać Swoją gazetę.

Ciszej! Słyszysz? Ciszy szept słyszę, Sznur szeleszczących Kamieni. Ciszej! Słyszysz? Szum nicości słyszę, To strzyga tę ciszę strzyże.

idę ulicą przed siebie kąt mój bezpieczny dom nie ma gwiazd na gwieździstym niebie pod podłogą piwnica schron idąc kroku zrobić nie mogę w ciszy huk domu nie ma już oderwało mi rękę i nogę plecy moje w mych plecach jest nóż a więc biegnę na jednej tej nodze tunel tu światło tam bólu wrzask matka ojciec i brat na mej drodze pod butami straszny kości ich trzask czy połączę się z wami na górze plecy moje w mych plecach jest nóż zamykają się oczy więc zmrużę w ciszy huk nas tu nie ma już