Damian Wizor

Jestem inny, od innych. Cieplejszy od ciepłych. Chłodniejszy od chłodnych. Nie jestem tym, kim chcieli bym był. Jestem sobą, jestem swój. Nie obcy, tylko mój...

Jasne światło w Twoim sercu. Ciemny mrok w Twojej głowie. Ten tylko się o tym dowie, co kochał i kochany był. Ten tylko zrozumie, który porzucił ludzkie okowy i schronił się wśród gwiazd. Gdyż tylko ten otwarty jest i zrozumie, zrozumie przeznaczenie w rozumie.

Nieznane cierpienie rani świat cały, niczym młody chłopiec w uczuciach niestały, niczym młoda dziewka zdradliwa, oraz złodziei banda parszywa. Żyjemy wszyscy w ludzkiej niewoli, taki nasz los w człowieczej niedoli. Ten mądry, co iskrą życia innych karmi, a sam głodny stoi naprzeciw życia armii. Lecz jeśli świat się nie zmieni, los nasz jest pod ziemią, wśród kamieni. Wśród umarłych ciał, jakem człowiek sam chciał. Wielu mądrych, każdy głupi, pieprzy, wietrzy, sprzeda, kupi, jednak życia swego nie odkupi..